sebodan sil bastani dinledim halada dinliyorum. enginin tavsiyesi. sarkiyi dinlerken, simdiye kadar sebo sarkilari dinleyip dinleyip neler dusundugumu, kimleri veya kimi dusundugumu gecirdim aklimdan.
benim boyle bitmek bilmez bir takintim oldu. simdi o resmin disina cikabilmis ve daha saglikli dusunebilirken " takinti" demek onca yillik seye en mantiklisi. hep denemeler yanilmalar. cok yakinken belkide yakin sanarken ucundan donmelerdi benim yasadigim butun iliskiler simdiye kadar. sil bastan ama gercekten sil bastan , icimde, kabimin (eger takinti olmaktan cikip oraya girebildiyse) en derin derin koselerinde bile bisiler kalmadan siiiil bastan yasiyorum herseyi. ve simdi goruyorumki ne kadar kendimin kendine oynadigi bir oyunmus, o takinti olan insandan da uzaklasip, iyice kendime donup aslinda kendimin bile normal sartlar altinda zor inanabilecegi seyler yaratmak ve "sevmek" mis hersey.
bunlari dusundukce aklima ne geliyor biliyormusunuz, tum benzeri seyleri yasayan kizlari durtup yeter artik kendini uzdugun, zaten bu kadar uzuyorsan gercek degildir, sensin sadece kendinsin o kadar aciyi yaratan, mutluysan, huzurluysan asiksin demek geliyor icimden.
bunu bi anlamda gonullu bir is bilip bir cesit EVS diyelim, ulke ulke dolasip anlatabilmek isterim. ama biliyorumki, kimseeee anlamaz beni, hele bu durumdakiler hiic hic anlamaz. ancak yasamalari, sil bastan yasayabilmeleri gerekir.
PS: Sadece beni taniyanlarin anlayabilecegi bir yazi oldu gibi ama neyseeeee...