ben eskiden coook eskiden mektuplar yazardim sevdiklerime, en yakin arkadaslarima mesela, bazen anneme..en iyi yazarak kendimi ifade ettigimi dusunurdum. her gunumu her animi beraber gecirdigim insanlara mektuplar yazardim cunku inanirdimki bazen en onemli ayrintilari en buyuk paylasimlari atlioruz o gundelik hayat rutininde...
simdi ise bi tembellik bi anlatamama anlatmama istegi almis basini gitmekte..kimseciklere anneme bile mail yazmiorum, yazamiorum. nedeni biraz tembellik durustce kabul edelim ama birazda aylarca herkesden uzakta baska bi hayat yasayinca neresinden baslasamki simdi anlatmaya duygusu kaplio her bi yanimi. araya kitalar girince, hayatlar , insanlar degistikce duyulan sevgi azalmasada sevdiceklere paylasimlar azalio kabul etmek lazim galiba.. hani bende bunu yazarken gozumden iki yas indirmesem olmazdi zaten, dustu bile klayeye..
Tuesday, August 21, 2007
eskiden
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 kisi daha ofurdemis:
Post a Comment