Finaller oncesi kutuphanede tikildigim bir-iki haftadan biriydi. Ben en cok kutuphanenin balkona benzeyen kisimlarindaki masalari seviyorum ders calismak icin. Cunku basini kitaplardan sikilip kaldirdiginda karsidaki binayi (ki o binaninda bir anlami var icimde) ve gokyuzunu goruyorsun. Aydinlik ve ic acici bir kose ders calismak icin. O da belki ayni belki de farkli sebeplerden hep ayni koseyi seciyordu kutuphanede ve iki kisilik masayi, merhaba ve sinavda basarilardan olusan kisa dialoglari paylasiyorduk. Bir keresindede "Galiba biraz ara verip, yeni kalem ve defter alma vakti geldi" diyerek kullanilmis ve bitmis kalem duzinesini isaret edip benden kalem istemisti ve boylece kalemimide paylasmis olmustuk. Guzel ve guleryuzluydu. Sizi bilmem ama bana cok oluyor, birini once fark ediyorsunuz, sonra uzaktan izliyorsunuz ve birkac detay gorup, bu kizla veya cocukla arkadas olmak cok keyifli olabilir diye geciriyorsunuz ya icinizden, iste tamda onlardan biriydi her defasinda yanyana oturuken hissettiklerim de her defasinda bir defakine diyerek gecistiriyordum bir laf atip sohbeti gelistirme girisimini.. (Benzer seylerı gecen sene tanıstıgım bır kac kısı ıcın daha hıssetmıstım ve ha bugun ha yarın derken okul bıttı, dunyanın dort bır yanına dagıldı herkes, bende o ınsanlara hıssettıgım sempatıyle kalakaldım.)

Sonra facebookda gezinmek gibi gundelik zaman kaybetme aktivitelerini gerceklestirirken iki hafta once okul maillerinden trajik ölümünü ogrendigim Cevre Bilimi bolum ogrencisi Lydia Press'in, final oncesi kutuphanedeki ayni masayi, kucuk dialoglari ve kalemleri paylastigim kiz oldugunu anliyorum Facebook'da gordugum resimlerden.

Iste o andan beri surekli yeniden kutuphanede o masada oturdugumu, yanimdaki kizin birden aniden öldüğünü gozumun onune getiriyorum.. Sonrasinda ise aklima ilk okudugum gunden beri cok sevdigim su siir geliyor:

"Sevgileri yarinlara biraktiniz
Çekingen, tutuk, saygili.
Bütün yakinlariniz
Sizi yanlis tanidi.
Bitmeyen isler yüzünden
Siz böyle olsun istemezdiniz
Bir bakis bile yeterken anlatmaya herseyi
Kalbinizi dolduran duygular
Kalbinizde kaldi" (Necip F. Kisakurek)

Kayip giden ve kisacik anlarina taniklik ettigim bir hayat icin uzulmekten otesini yapamiyorum. Kendim icinse surekli ve kronik olarak erteledigim hersey aklima geldikce bombok hissediyorum.

Rahat uyu guzel kiz!

Nasil olmus sorularinin cevaplari icin..